Browsing by Author "Ereker, Fulya"

Now showing 1 - 2 of 2
  • No Thumbnail Available
    Item
    Dış Politika ve Kimlik: İnşacı Perspektiften Türk Dış Politikasının Analizi
    (Sosyal Bilimler Enstitüsü, 2010) Ereker, Fulya; Aydın, Mustafa
    Bu çalışma, eleştirel uluslararası ilişkiler yaklaşımlarından inşacı bakış açısıçerçevesinde, Türk dış politikasının belirlenmesinde kimlik unsurunun etkisiniortaya koymaya çalışmaktadır. Bir başka deyişle, günümüzde yaygın kabul gören‘Türk kimliğinin değiştiği’ savından hareketle, ‘Türk dış politikasını belirleyenkimliğin ne olduğu, bu kimliğin zamanla değişip değişmediği ve değişmişse neyönde değişime uğradığı’ sorusuna yanıt aranmıştır.Bir kimlik değişiminden söz edebilmek için öncelikle mevcut kimliğin ortayakoyulması gerektiği görüşüne dayanılarak, ilk olarak Türkiye devletinin kimliğininne olduğu ortaya koyulmuştur. Bu bağlamda, Tanzimat döneminden başlayan veCumhuriyetin kuruluşuyla birlikte içselleştirilen batılılaşma/modernleşmesüreçlerinin kimlik inşa edici bir pratik olarak işlediği ve etkileşim ile yapısalsüreçlerle de desteklenen bu pratiklerin, Türkiye’nin kimliğini batılı/modern velaik bir kimlik olarak inşa ettiği sonucuna varılmıştır. Buna karşın, devletinkendini tanımladığı ve topluma da dayattığı kimliği, modernleş(tir)me yoluylatoplumun her katmanına nüfuz etmiş olsa da, bütünüyle toplumsal meşruiyetsağlayamamış, farklı etkenlerle ve farklı süreçler içerisinde hep bir yenidenyorumlama girişimi söz konusu olmuştur. Bu bağlamda, devletin meşruiyetinidayandırdığı kimliğiyle, ulus olarak adlandırdığımız topluluğun kimliğinin (ulusalkimlik) birbiriyle uyuşmadığı ve devletin ‘ayrı’ bir kimliğinin olduğu sonucunavarılmıştır.Devletlerin dış politikalarını belirleyen kimliği, sözü edilen ve ulusal kimlikten‘ayrı’ olan devlet kimliğidir. Devletin dış politika pratikleri bu çerçevede analizedildiğinde, dış politikanın kaynağı olan ‘ayrı’ kimliğinin, batılı/laik referansıbağlamında değişime uğramamış olduğu gözlemlenmiştir. Buna karşın değişiminTürkiye’nin Batı’yı kavrayışında gerçekleştiği, bu durumun içsel süreçlerceolduğu kadar, etkileşim ve yapısal süreçlerce de desteklendiği sonucunavarılmıştır.
  • No Thumbnail Available
    Item
    Niyazi Berkes’in Çağdaşlaşma Tasarımında Hegelian İlerleme ve Tarihin Sonu: ‘Türkiye’de Çağdaşlama’yı Yeniden Okumak
    (Ankara Üniversitesi, 2020-12-15) Ereker, Fulya; Özer, Utku; Siyasal Bilgiler Fakültesi
    Niyazi Berkes’in Türkiye Cumhuriyeti’nin 50. yılında yayınlanan eseri “Türkiye’de Çağdaşlaşma”, esas olarak 17. yüzyıldan 20. yüzyıl başında çözülüşüne kadar Osmanlı İmparatorluğunu ele alan bir tarih çalışmasıdır. Berkes’in çalışmasını benzeri Osmanlı tarihi çalışmalarından ayıran önemli bir özelliği Berkes’in tarih anlayışıdır. Berkes kendisinden önce gelen geleneksel tarih yazımından farklı olarak Osmanlı tarihinin gelişmelerini bir kırılma veya bozulma olarak değil, Türkiye Cumhuriyeti’ne gidişin ön koşuları olarak ele almaktadır. Başka bir ifadeyle tarih Türkiye Cumhuriyeti’ne varmak üzere ilerlemiştir. İlerlemeci tarih anlayışının tipik bir ifadesi olan bu yaklaşım, tarihi Prusya Devleti’ne doğru ilerleyen ve burada son bulan bir olgu olarak elen Hegel’in yaklaşımıyla önemli benzerlikler taşımaktadır. Bu çalışmanın amacı Berkes’in “Türkiye’de Çağdaşlaşma” eserinden yola çıkarak Berkes ve Hegel’in tarih yazımlarını ilerlemeci tarih anlayışı çerçevesinde incelemektir. Bu bağlamda öncelikle her iki düşünürün tarih tasavvurunun temel referans noktası olarak görülen ilerleme düşüncesinin incelenmesinin ardından her iki düşünürün tarih tasavvurları ayrı ayrı analiz edilerek son aşamada aradaki benzerlik ve/veya farklılıklar üzerinden bir çıkarıma ulaşılması amaçlanmaktadır. Bu bağlamda Niyazi Berkes’e dair analiz, diğer eserlerini ve bu eserlerde ortaya koyduğu fikirleri de göz ardı etmeden, “Türkiye’de Çağdaşlaşma” (Berkes, 2014) eserine dayanırken (Berkes, 2014), Hegel analizinde esas olarak Philosophy of History’den (Hegel 2001) yararlanılmıştır.